Sossusvlei en Swakopmund.
31 juli 2017 - Swakopmund, Namibië
Na een aantal dagen wifi-loos te zijn geweest, zijn we gisteren aangekomen in Swakopmund.
De afgelopen dagen hebben we voor het eerst gekampeerd in Sesriem. Het was een grote camping, met grote plekken bij de ingang van de Sossusvlei. De tenten uitklappen ging snel en soepel, dus we zaten op tijd klaar voor onze eigen 'sundowner'. Wijntje, chipje en kijken hoe de zon ondergaat; erg mooi, maar vooral erg snel . Jur en Maj hebben een kampvuur gemaakt, voor de sfeer, de warmte en de bbq. Een paar worstjes erop, soepje erbij en de maaltijd was compleet. Om 21 uur lagen we in bed, want om 5.30 uur ging de wekker om de Sossusvlei in te gaan voor de zonsopkomst. Iedereen rijdt naar Dune 45, maar wij zijn naar de Elimdune gereden om daar te genieten van de zonsopkomst. Dit was een goede beslissing, want we waren alleen! Na een prachtige zonsopkomst hebben we ontbeten en zijn naar Dune 45 gereden. Hier was het inderdaad druk, maar we hebben de duin beklommen! Wat een hoogte, en wat een warmte! Eraf ging makkelijker; rennen en springen en Maj heeft, op aanraden van Marsha, het laatste stuk rollend gedaan. Resultaat: overal, maar dan ook echt overal ZAND. Na deze beklimming zijn we doorgereden naar de Deadvlei. Hier werden we verrast door een oryx die bijna tussen de auto's doorliep. Dit was natuurlijk voor Jur helemaal geweldig, want elk dier dat hij ziet moet op de foto. Het diet werd echter weggejaagd door de plaatselijke bevolking, omdat hij iemand kan spiezen, hij wordt ook wel spiesbok genoemd. En dan te bedenken dat Jur er eigenlijk naast wilde gaan staan. We hebben ons ook kostelijk vermaakt met alle mensen die zelf naar de deadvlei wilden rijden. Zo ongeveer 80% komt vast te zitten in het mulle zand. Wij hebben het maar niet geprobeerd en zijn met de ranger meegereden. Dat was al een ervaring op zich. De Deadvlei is heel bijzonder; witte grond, zwarte bomen, rode duinen en blauwe lucht. Na nog een goede nacht te hebben gehad in onze daktenten zijn we gisteren richting Swakopmund gereden. Onderweg natuurlijk in Solitaire appeltaart gegeten. Omdat Miriam het boek heeft gelezen van Ton van der Lee en de achtergronden kent van Solitaire was het bijzonder om daar te zijn. Na een lange tocht door de woestijn en een paar bergpassen zijn we gisteren rond 15 uur aangekomen in Swakopmund. Een kustplaats aan de Altlantische oceaan met veel duitse invloeden. Het was extreem warm voor de tijd van het jaar (32 graden), dus het was druk op het strand. Wederom een prachtige en snelle zonsondergang gezien. Vanmiddag gaan we de woestijn in voor de living desert tour. Op zoek naar woestijndieren. Wordt vervolgd.......
Geniet ervan!
Groetjes Opa en Oma
Groetjes Marsha